Święto Narodowe

Dzień, w którym nawet przyjezdni czują się Irlandczykami.



Paradom z okazji dnia Św. Patryka poświęciłem wcześniejsze wpisy:

Parada w Dublinie

Parada w mieście

Parada na wsi

Parada w dniu św. Patryka

W tym roku chyba było więcej uczestników z USA niż miejscowych. Parada marszowych orkiestr dętych przetoczyła się przez Dublin. Garść zdjęć w kolażu. 

Dzień św. Patryka - parada w mieście

Wszyscy byli zachwyceni pogodą, chyba w całej Irlandii w Dzień Świętego Patryka AD 2009 nie padało, co więcej - świeciło słońce i można było paradować w krótkim rękawie. W tym roku na paradę wybrałem się do Dublina.

  

Start był w samo południe, gdzieś w centrum, ja czekałem na końcu trasy, koło katedry św. Patryka. Nie wiem ile osób szło w paradzie, ani ile oglądało, ale wiem, że ani jeden odświętnie wyczyszczony TRAKTOR nie pojawił się w tym dniu na głównych ulicach stolicy strzeżonych przez rycerzy Gardai. Ludzi było co niemiara, a trasa pochodu liczyła jakieś 3 km.

Ten dzień jest w Irlandii wolny od pracy i mimo, że to na pamiątkę śmierci patrona Irlandii, to świętuje się go hucznie, wesoło i kolorowo, oczywiście zielony jest na topie.

 

Czekając na pochód rozglądałem się za jakąś dobrą miejscówką do robienia zdjęć, niestety wszystkie były zajęte, wliczając to parkany, płoty, latarnie, balkony, dachy, kominy, kosze na śmieci.

      

Dzieci miały najlepiej, dla nich były najlepsze miejsca, np. na dachu autobusu.

   

Tłumy leprechaumów pozowały do zdjęć chodząc co chwila do pobliskiego pubu po kolejny plastikowy kubek Guinnessa.

 

Wreszcie dały się słyszeć bębny, piszczałki i trąby. Kolejno przechodziły przed nami orkiestry, najpierw straż pożarna, wojsko, Szkoci, Bułgarzy...

          

Co za Meksyk, wszystkie narody świata grały na swoich bębnach i puzonach. Różne grupy teatralne, taneczne, folklorystyczne, poprzebierane w kolorowe szaty osobniki, jakieś rakiety kosmiczne, dmuchane robale, smoki, węże, godzille, czego tam nie było...

 

 

    

Wiele różnych języków wokół, wiele życzliwości i uśmiechów, dużo słońca i zieleni. Tego dnia każdy staje się tu Irlandczykiem, potem może mieć najwyżej kaca...

Dzień św. Patryka - parada na wsi

Parady z okazji Dnia Św.Patryka w Irlandii przeniesiono na niedzielę, bo święto to wypada w tym roku w Wielkim Tygodniu, a to nie wypada. Więc w niedzielę każde miasto dostało taką paradę, na jaką zasłużyło. Od rana Garda ustawiała znaki mówiące, którędy przejdzie świąteczny korowód.

   

Dwie parady w których brałem udział składały się z reprezentacji firm z regionu. Taki jest tu zwyczaj, że firma, która chce się pokazać na paradzie szykuje odświętnie swoje traktory i przyczepy, stawia na nich poprzebieranych w wypożyczone stroje albo chociaż udekorowanych na zielono ludzi, którym zresztą podwójnie płaci za godziny pracy i czasem rozdaje baloniki, lizaki i co tam popadnie. Biorą też aktywny udział kluby sportowe. Czasem gra orkiestra zakładowa.

    

Pierwsza parada rozpoczęła się o 15.00. Traktory i ciężarówki wyjechały z ukrycia w okolicy stadionu i zaczęły zmierzać w stronę głównej ulicy. Co trzeci pojazd emitował dźwięki przy pomocy pasterskich urządzeń do nagłaśniania składających się z generatora mocy napędzanego benzyną, paździerzowego wzmacniacza, głośników i kieszonkowego odtwarzacza CD. 

   

Niektóre firmy szarpnęły się i zatrudniły lokalnych grajków i synchroniczne miejscowe grupy taneczne w zielonych kapeluszach albo płowych fryzurach.

    

  

Na głównej ulicy rozłożyły się stoiska ze słodyczami. Słyszałem, że parady są tylko dla dzieciaków, bo dorośli siedzą od rana w pubach i piją. Nieprawda. Były i dzieci, ale głównie te dorosłe, a nawet sami właściciele firm i członkowie rady miejskiej.

  

 

Oto Michael Farrelly, właściciel hotelu i restauracji w Mullagh, i również firmy przewożącej gotowe domki i pracodawca Tadka, mojego sąsiada.

  

Po przejściu głównymi ulicami paradne pojazdy przejeżdżały przed trybuną główną, na której stał człowiek z mikrofonem i zapowiadał kolejne firmy. 

 

Wypasiona trybuna w Kells

  

 Wypasiona trybuna w Mullagh

Poprzebierani ludzie, pracownicy firm ciężko pracowali idąc za pojazdami, rozdając cukierki i pocąc się pod swoimi kostiumami. Niektórzy tylko siedzieli przy swoich stołach ustawionych na naczepach, a niektórzy na nich tańczyli do upadłego.

  

  

 To ja :)

Nagroda za najlepsze przebranie ufundowana przez dealera samochodowego w wysokości 15 tys. euro trafiła już do zwycięzcy. Pierwsza parada trwała godzinę, tyle samo dojazd do drugiego miasteczka, gdzie parada zaczęła się o 17.00. Pojazdy stawiły się w tym samym składzie, ale przybył też świątobliwy Mikołaj na swoim rumaku i nie musieliśmy czekać aż do grudnia.

  

W paradach wzięły udział firmy większe, zatrudniające po kilkudziesięciu pracowników, ale też takie dwuosobowe. Oto garść zdjęć z przeglądu parady.

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

Powrót do macierzystego miasteczka umilano sobie śpiewem, bulmersem z puszki i igraszkami w łóżku przymocowanym do naczepy jednego z traktorów. Po drodze postój w Moynalty na jedno piwko w pubie albo grzaną whiskey, bo zaczęło robić się zimno. 20 kilometrów w jedną stronę na odkrytej przyczepie za traktorem to jest to, co przebierańcy lubią najbardziej.

  

  

  

Wieczór na ulicach to czas barwnych wesołych postaci, które jeszcze nie mają dość, wręcz przeciwnie, nie chcą spać, idą do pubów, albo do wesołego miasteczka.

  

  

Pogoda w dniu Patryka dopisała. Nie padało. Może troszkę, myśmy nie zauważyliśmy.