Ardmore

W Irlandii są miejsca, gdzie pada i są takie, gdzie nie pada. Jest też kilka ławeczek skąd to zjawisko dobrze widać.
 
Jednym z takich miejsc jest wioska Ardmore nad Morzem Celtyckim w południowej Irlandii, na pograniczu hrabstw Waterford i Cork. Jest wioską od dobrego półtora tysiąca lat i bardzo dobrze jej to robi, bo żyje się tu powolnie jak drzewiej. Sklepów mało, pubów też kilka, turystów niewiele, a historii dosyć.
  

Nad wioską Ardmore góruje kamienna budowla, z której w X wieku wypatrywano Wikingów płynących na swoich łodziach do Irlandii w bardzo niecnych zamiarach.
  

Wieża ma ponad 1000 lat i nadal jest w świetnym stanie, jednak obecnie nie jest łatwym punktem obserwacyjnym. Wejście do wieży znajduje się na wysokości 4 metrów i dostać się do środka można jedynie stając na grzbiecie konia.

  

Natomiast w celu dostania się na sam szczyt wieży należy użyć nieistniejących drabin, bujnej wyobraźni lub pomocy miejscowych aniołów.

  

Ardmore uważane jest za najstarszy ośrodek chrześcijański w Irlandii. Tu ponoć swój klasztor założył św. Declan, pochowany w miejscu skąd zrobiłem poniższe zdjęcie. Św. Declan nawet nie zdążył poznać św. Patryka, tak dawno to było.

 W Ardmore oprócz okrągłej wieży znajdują się ruiny katedry z XII wieku ozdobione starotestamentowymi płaskorzeźbami a także kamień ozdobiony pismem druidów - pismem ogham.
  Jak każde z takich miejsc - Ardmore obfituje w groby, dzięki którym irlandzka historia jest bardziej namacalna. W cieniu wieży spoczywają marynarze, o których pisałem przy okazji innej zimy. 

  

Muzyczną atmosferę do samotnego błąkania się po Ardmore zapewnia Dead Can Dance, a dla chętnych - coroczna pielgrzymka do Ardmore w dniu 24 czerwca każdego roku.