Słońce zachodzi w Carrowkeel

Carrowkeel jest jednym z mniej znanych miejsc starożytnej Irlandii, ma jednak wyborną lokalizację. Dziś zabieram Was w góry Bricklieve, na których szczytach stoją białe kopce usypane z wapieni ponad 5000 lat temu. 

 

Carrowkeel to jedno z czterech ogromnych megalitycznych irlandzkich cmentarzysk. Pośród wrzosów rozrzuconych jest około 20 grobowców korytarzowych, które są widoczne z daleka i z wysoka. Na poniższym zdjęciu satelitarnym widać siedem z nich. Nazwa tych gór - "Bricklieve Mountains" - oznacza plamiste albo nakrapiane góry. 

  

Do Carrowkeel prowadzi urocza wąska droga. Po przejechaniu nią 4-5 kilometrów natrafiam na bramę, którą zgodnie z instrukcją muszę za sobą zamknać, żeby owce się nie porozłaziły. Jadę dalej pomiędzy dwoma pasmami płaskich gór. 

  

Wreszcie znajduję znaki, które informują że: 1. gdzieś tu trzeba zostawić samochód i dalej iść piechotą 2. nie jest to miejsce objęte szczególną troską o turystów, więc tłoku raczej nie będzie. Budowle starsze od piramid, znaki ręcznie malowane i nikogo tu nie ma, oto Irlandia. 

  

Po przejściu kolejnego kilometra jestem na górze, skąd rozpościera się widok na hrabstwa Sligo i Roscommon, Benbulbena i jezioro Arrow. A wokół mnie - tajemnicze kamienne białe kopce usypane w okresie neolitu. 

  

Kopce pochodzą z tego samego okresu co Newgrange i Loughcrew. I tak jak tamte grobowce - związane są z kultem słońca, najważniejszego bóstwa w tamtych czasach. 

  

Każdy z kamiennych kopców posiada wejście i korytarz prowadzący do wnętrza. Tam właśnie dzieją się pewne ciekawe rzeczy związane ze słońcem. Budowle tego rodzaju występują licznie w dolinie Boyne we wschodniej Irlandii. 

  

Do niektórych grobowców da się wejść, a właściwie wczołgać. Na zdjęciu poniżej widać komorę centralną z trzema wnękami, w których znaleziono fragmenty naczyń, prochy ludzkie i kości ssaków. Kamienne kopce są zbudowane starą i sprawdzoną metodą "dry stone", o której pisałem niedawno przy okazji wędrówek po Aranach. Poza tym to niezłe schronienie przed deszczem. 

  

Specjalne ustawienie grobowców korytarzowych miało pomóc zmarłym w przejściu do innego świata przy udziale promieni słonecznych. Dlatego grobowce w dolinie Boyne na wschodnim wybrzeżu Irlandii skierowane są na wschód, a grobowce w Carrowkeel i Carrowmore na zachodnim wybrzeżu - kierują się na zachód. Promienie wschodzącego lub zachodzącego słońca wpadają przez szparę nad wejściem, biegną przez korytarz i rozświetlają wnętrze na kilkanaście minut.  

  

Kopce w Carrowkeel oświetlane są przez zachodzące słońce w dniu 21 czerwca, kiedy dzień jest najdłuższy. Wierzono, że wtedy właśnie otwiera się tu magiczny portal do innego świata.   

  

W porównaniu z olbrzymimi kopcami ze wschodu Irlandii - Newgrange i Knowth - te dzisiejsze są malutkie. Inna była technika budowy - tu kamienie zmieszane z ziemią, a tam ziemia, torf i olbrzymie głazy. Dużo trudniej tu się dostać niż do grobowców w Loughcrew, które też stoją na wzgórzach. Brak też w Carrowkeel tajemniczych symboli wyrytych w kamieniach. Jednak zasada "działania" grobowców korytarzowych pozostaje zawsze taka sama. Ileż to lat musiała zająć ówczesnym ludziom obserwacja zjawisk na niebie, że z taka dokładnością ustawili te monumenty. Słońce oświetla wnętrze grobowców korytarzowych tylko w dniach przesilenia lub równonocy.

  

Badania archeologiczne wykazały, że okolice Carrowkeel były zamieszkałe zarówno w okresie neolitu jak w epoce brązu i żelaza. Znaleziono również przedmioty pochodzące ze średniowiecza. Obecnie znajduje się w pobliżu schronisko dla osłów The Sathya Sai Sanctuary, co zresztą słychać :)

  

Pora wracać do cywilizacji... Na następnej wycieczce pojedziemy do Carrowmore.