Woodhenge

Kamienny krąg Stonehenge, który przedstawiłem poprzednio jest najbardziej znanym monumentem tego typu na świecie. Wiele mniejszych lecz równie starych i zagadkowych kręgów jest wciąż rozsianych po polach i lasach Wysp Brytyjskich. Warto wiedzieć, że kręgi te budowane były wcześniej z drewna, które do naszych czasów z wiadomych względów nie mogło się zachować. Zostały jednak po drewnianych palach regularne ślady pozwalające archeologom odtworzyć ich usytuowanie. Również w przypadku drewnianych kręgów o ich położeniu decydował kierunek wschodzącego słońca w najkrótszym i najdłuższym dniu w roku.

  

Na zdjęciu powyżej zrekonstruowany drewniany krąg przed wejściem do grobowca Knowth w Irlandii. Według badań archeologicznych wzniesiony był on jeszcze przed usypaniem zajmującego około hektara olbrzymiego kopca. W dniu 21 czerwca wschodzące słońce przechodziło najpierw pomiędzy drewnianymi palami a potem poprzez blisko 40-metrowy korytarz grobowca Knowth docierało do najgłębiej pogrążonej komory w kształcie krzyża.

  

Tam oświetlało rysunki na ścianie wykonane rękami ludzi neolitu.

  Grobowiec Loughcrew w dniu jesiennej równonocy 2008

Odwiedzając Stonehenge można wybrać się dodatkowo na wycieczkę do położonego kilka mil dalej Woodhenge – miejsca, gdzie 4000 lat temu stała budowla o podobnym charakterze, ale zbudowana z drewnianych słupów.

Odkrył ją podczas rutynowego lotu nad hrabstwem Wiltshire na południu Anglii młody pilot RAF-u. Zobaczył jakieś regularne ślady na ziemi i zrobił kilka zdjęć. Badania archeologów wykazały, że oprócz śladów wkopanych głęboko w ziemię pali znajdują się tam również kręgi z niewielkich kamieni oraz kręgi usypane z wałów ziemi. Cała konstrukcja liczy w sumie 8 kręgów i ma 85 metrów średnicy, czyli jest niewiele mniejsza od angielskiego Stonehenge i od irlandzkiego grobowca Knowth.

Obecnie w tym miejscu ślady po dawnych kręgach znaczą betonowe słupy wystające z ziemi na pół metra. Kolorami oznaczono kolejne kręgi.

Nie ma tam prawie wcale ludzi, nie ma biletów, do woli można sobie polatać nawet bez miotły.

Można też chwilkę pomyśleć, skąd w tamtych czasach ludzie wiedzieli tak dokładnie, w którym miejscu wzejdzie słońce w najdłuższym dniu roku.