Pamiątki z Titanica

Titanic zbudowany w stoczni Harland and Wolff w Belfaście zatonął 100 lat temu. Dziś sama stocznia jak i pamięć o katastrofie są częścią krajobrazu Belfastu. Nie dla wszystkich jest to takie oczywiste, nieraz spotkałem się ze zdziwieniem moich klientów, kiedy im mówiłem, że Titanica zbudowano w Irlandii. Chodząc po mieście nie da się nie zauważyć akcentów związanych z najsłynniejszym brytyjskim liniowcem. 

Liczne fotografie związane z budową, wodowaniem i wnętrzami Titanica wystawione są na wystawie w City Hall w samym centrum Belfastu. W reprezentacyjnym budynku miasta pokazuje się głównie ogrom statku, jego świetność, przepych i detale, bo o błędach konstrukcyjnych i samej tragedii i tak wszystko już wiadomo. Chociażby z filmu ;)

W wielu pubach tradycyjnie po irlandzku wiszą stare zdjęcia, sporo w tym temacie. Gdyby je wszystkie zebrać, uzbierałaby się całkiem niezła kolekcja. W samym centrum Belfastu, naprzeciwko City Hall stoją wzdłuż Donegall Square wysokie jak czwarty komin Titanica słupy upamiętniające słynne liniowce ze stoczni H&W. Tuż pod nimi, na chodniku - pamiątkowe tablice z krótką historią olbrzymów. RMS Atlantic - zatonął w 1873 roku. RMS Titanic - góra lodowa w 1912. HMHS Britannic - zatopiony przez niemiecką minę w 1916. RMS Celtic - wpadł na skały Cobh w 1928 roku. Długa aleja pamięci w samym sercu dzielnicy handlowej. Wkomponowana w architekturę i prawie niezauważalna. Można by powiedzieć - duchy liniowców wrośnięte w środek miasta.

Dwie żółte olbrzymie suwnice nazwane Samson i Goliat widoczne już z kilku kilometrów to również jeden z symboli Belfastu. Ciągle w ruchu z wielkimi literami H&W, znaczą miejsce największych na świecie suchych doków i kolebkę Titanica.  

Miejsc, gdzie można kupić pamiątki związane z Titanicem jest w Belfaście mnóstwo. Pełen wybór asortymentu, od pocztówek i plakatów przez magnesy na lodówkę, czapki kapitańskie i okolicznościowe bejsbolówki po reprodukcję ostatniego menu z okrętowej restauracji wydaną w pięknych oprawach (£ 50). 

Ja mam swoją własną pamiątkę związaną z Titanicem, którą znalazłem około 300 km od Belfastu w szczerych polach hrabstwa Westmeath. Trzy lata temu zabłądziłem na pasterskich dróżkach środkowej Irlandii szukając jakiegoś starego kościoła i przypadkiem natknąłem się na zrujnowany dom, przy którym do kamiennego muru ktoś przyczepił tabliczkę, że tu mieszkał jeden z pasażerów feralnego rejsu, niejaki Pat Fox.  

Moje śledztwo wykazało, że Pat Fox pracował w Ameryce, a do starej Irlandii przypłynął na Wielkanoc roku 1912, żeby odwiedzić swoich rodziców. Był robotnikiem budowlanym, więc miał powrotny bilet na Titanica w trzeciej klasie - za jedyne £7 i 15 szylingów. Być może podróżował nawet na tym samym pokładzie, co Leonardo di Caprio w filmie. Fox utonął w zimnym morzu mając zaledwie 23 lat. Z domu jego rodziców zostały zaledwie trzy ściany i poza kamieniami nie ma tam nic, co mogłoby opowiedzieć o tamtych czasach, jednak czułem, że dotknąłem prawdziwej historii z czasów Titanica. Okolica nie zmieniła się przez ten czas za wiele, dom zapadł się i tylko na starym murze pojawiła się pamiątkowa tabliczka. Pat Fox jednak na zawsze pozostanie jednym z pasażerów Titanica, wiecznie młodym człowiekiem z Boher. A ja mam swoją pamiątkę z Titanica - malutki kamyk z jego dawnego domu.