Dolmen Poulnabrone

W hrabstwie Clare napotkałem dolmen stojący w surowym kamiennym krajobrazie Burren. Było przed 22 wieczorem, blisko zachodu słońca. Poulnabrone Tomb stoi samotnie na płaskich, rozległych wapiennych skałach. Na sporym parkingu nikogo, w okolicach dolmenu również pusto. Właśnie tak, jak powinno być przed zmierzchem w miejscu pamiętającym dawne rytuały i ceremonie odprawiane przez druidów.

Dolmeny były częścią grobowców, niektóre tworzyły wejście, inne były właśnie centralnym punktem, gdzie grzebano zmarłych. Archeolodzy odkryli w tym miejscu szczątki 33 osób. Analizą C12 stwierdzono, że najstarsze kości pochodzą z 4200 r. p.n.e., najmłodsze z 2900 r. p.n.e. Oprócz nich znaleziono kamienną siekierę, kościane wisiorki i koraliki, gliniane skorupy oraz przedmioty z krzemienia i kwarcu. Przedmioty te obejrzeć można w muzeum w pobliskim Ennis.

 

Następnego dnia rano odwiedziłem również to miejsce, żeby przyjrzeć mu się w świetle dziennym.

Ujrzałem zgoła odmienny widok.

  

Pies zastygły jak kamień z fajką w zębach oraz kobieta z kamiennymi ozdobami w pewnym sensie pasowały tematycznie do tego miejsca. Na parkingu cztery autokary i sporo samochodów osobowych. Wokół pełno niemieckich i francuskich turystów robiących zdjęcia dolmenowi, kwiatkom wyrastającym spośród skał oraz sobie nawzajem.

  

Nie da się ukryć, że Poulnabrone Tomb stoi na którejś z tras na Klify Moheru.