Pierścień Claddagh

Tradycyjny irlandzki pierścień Claddagh spełnia od kilku wieków rolę pierścionka zaręczynowego, obrączki ślubnej lub przyjacielskiego prezentu. Na przykład na Walentynki.

Widoczne na zdjęciu symbole zawierają najważniejsze w życiu elementy. Dwie dłonie oznaczają przyjaźń. Korona symbolizuje lojalność. Serce pośrodku to oczywiście miłość. Te trzy wartości pomagające żyć w spokoju odzwierciedla również sentencja „Let love and friendship reign” – Pozwól panować miłości i przyjaźni.

  

Pochodzenie pierścienia wyjaśniają liczne irlandzkie legendy. Wszystkie w bajkowy sposób. Wielu chciałoby mieć bajeczne życie z partnerem, któremu można zaufać, który kocha aż do końca, który jest wierny. Irlandzki pierścień Claddagh jest znany w wielu krajach i oznacza zawsze to samo. Jego międzynarodowa popularność zaczęła się w XIX wieku, kiedy podczas Wielkiego Głodu zostające na Wyspie matki przekazywały swoim emigrującym za Ocean córkom swoje pierścienie, żeby te nie zapomniały w obcym świecie co tak naprawdę w życiu jest ważne. Oliver Stone w filmie “The Doors” wykorzystał Claddahg podczas zaślubin Jima Morrisona, charyzmatycznego frontmana Doorsów z irlandzkimi korzeniami. Bohaterka „Ulisessa” Jamesa Joyce’a również nosi Claddagh. Pierścień został uwieczniony w wielu innych filmach, powieściach i rozsianych po różnych krajach irlandzkich pubach.

  

Jedna z legend mówi o podarunku od orła, który zrzucił pierścień hojnej fundatorce wielu mostów w Irlandii. Inna legenda przypisuje pierścień twórczemu księciu, który specjalnie dla ubogiej ukochanej zaprojektował specjalny klejnot, aby przekonać ojca swojej wybranki, że ma co do niej szczere zamiary. Kolejna, podobno ta prawdziwa legenda przedstawia historię Richarda Joyce’a z wioski Claddagh w hrabstwie Galway, który opuścił ubogą Irlandię by ciężką pracą na Karaibach zapewnić sobie godne życie ze swoją ukochaną, pozostawioną na kilka miesięcy w kraju. Rozłąka przedłużyła się do wielu lat, bo statek Richarda zdobyli piraci i sprzedali go jako niewolnika do Algierii. Tam u mauryjskiego złotnika Richard nauczył się nowego zawodu. Jego pan był tak bardzo pełen podziwu dla wyjątkowych zdolności swojego młodego ucznia, że zaproponował mu nawet rękę swojej córki i połowę majątku. Jednak młody złotnik wykonał w czasie swojej długiej niewoli pierścień Claddagh specjalnie dla swojej ukochanej. Miał nadzieję, że ona ciągle na niego czeka i tylko ta myśl pozwalała mu przez te lata rozłąki nie zwariować. Po zmianie rządów w 1689 r. uwolniono wszystkich jeńców a Richard wrócił do swojej ukochanej po 15 latach niewoli i przywiózł jej coś bardziej wartościowego niż pieniądze. A ona przez ten cały czas czekała. Złoty pierścień symbolizujący miłość, wierność i przyjaźń towarzyszył im już nieprzerwanie aż do śmierci. Ta historia opowiedziana jest w piosence.
Tradycyjny irlandzki pierścień Claddagh należy nosić w określony sposób. Palec serdeczny lewej dłoni oznacza poważny związek:
- serce skierowane do wewnątrz dłoni – oznacza związek małżeński.
- serce skierowane na zewnątrz dłoni – oznacza zaręczyny.

 

Prawa dłoń przeznaczona jest dla luźniejszych związków i przyjaciół:
- serce skierowane do wewnątrz dłoni – mam partnera.
- serce skierowane na zewnątrz dłoni – szukam partnera.

 

Claddgah ring łączy w sobie irlandzki folklor, legendy i życiowe wartości. Może być podarowany na znak prawdziwej miłości, a może właśnie od niego prawdziwa miłość się zacznie...
 

Historia Irlandii w obrazkach

 Jedną z wielu rzeczy, z których Irlandczycy są dumni jest ich historia. Wyrazem tego jest wyjątkowy pierścień pokryty pismem obrazkowym, które rozumie każdy, kto zna historię tego kraju. Kolejne znaki na obręczy pierścienia przypominają o najważniejszych wydarzeniach w dziejach Irlandii i tylko znak zapytania jest symbolem tego czego już nikt nie pamięta i tego, czego nikt jeszcze nie wie.



12 symboli z tego pierścienia noszonego tu przez wiele osób postaram się teraz przybliżyć. Historia Irlandii w piktogramach.

   

Rok 432, święty Patryk przybywa do Irlandii. Uwalnia Irlandię od plagi węży a kolejnymi cudami i dobrą nowiną sprowadza chrześcijaństwo na pogańską wyspę. Od tej pory będzie tu lepiej. Patryk zostaje ogłoszony patronem Irlandii.

  

VI wiek, okrągłe wieże rosną w całej Irlandii. Mają kształt europejskich dzwonnic i chociaż nie są wyposażone w dzwony pełnią funkcję ostrzegawczą. Do dziś pozostało ich około 120 i są to jedyne budowle tego typu na świecie. Wybudowano je w obawie przed Wikingami.

  

IX wiek, Wikingowie dokonują wielu krwawych ataków na Irlandię. Wojownicy ze Skandynawii mimo opanowania większości Anglii wycofują się w końcu z Irlandii. Wcześniej zakładają największe dziś w kraju miasta: Dublin, Cork i Limerick.

  

XII wiek, Irlandię najeżdżają Normanowie, potomkowie Wikingów niszcząc to, czego Wikingowie nie zniszczyli. Tworzą swoje państwo na Islandii a Irlandię w końcu zostawiają w spokoju.

  

XIII wiek, zamek w Dublinie zbudowany przez Normanów pełni rolę administracyjną przez wiele wieków, obecnie jest budynkiem rządowym oraz muzealnym.

   

1690 rok, król William po zwycięskiej bitwie nad rzeką Boyne wprowadza w Irlandii angielski protestantyzm. Nikomu się to nie podoba ale historia musi się toczyć dalej.

   

1800 rok, po kolejnym irlandzkim powstaniu powstaje pozorna unia brytyjsko-irlandzka. Chociaż jedni i drudzy wciąż się nie lubią, to krzyż św. Patryka zostaje dodany do brytyjskiej flagi.

  

1840 rok, rozpoczyna się epidemia Wielkiego Głodu w Irlandii. Mimo unii Anglia wcale nie pomaga Irlandii. W wyniku „Famine” umiera milion osób a kolejny milion emigruje za morza tworząc irlandzkie enklawy w wielu krajach świata.

  

1900 rok, irlandzcy dziadkowie i babcie wzywają swoich wnuków, żeby opuścili ten religijny chaos. Po emigracji Wielkiego Głodu pojawia się druga fala emigracji. Kolejny milion ludzi wyjeżdża do USA, Kanady i Australii w poszukiwaniu spokojniejszego życia.

1916 rok, Powstanie Wielkanocne. 6 dni walki, kompletnie zniszczony Dublin i chwała powstańcom w wyniku późniejszych wyroków Londynu. Michael Collins tworzy IRA. Świadomość narodowa Irlandczyków zaczyna rosnąć. 
  
1921 rok, koniec wojen. Irlandia zostaje podzielona na Irlandię Północną – część Wielkiej Brytanii oraz Wolną Republikę Irlandii. 6 irlandzkich hrabstw pozostaje we władaniu Królowej. W 1972 roku dochodzi w Derry do masakry dokonanej przez brytyjskich spadochroniarzy. A miało już nie być wojen...Sunday, bloody Sunday...

   

Znak zapytania na początku i na końcu tej historii. Skąd się wzięły dolmeny i co z nami dalej będzie Irlandio?

Newgrange

Newgrange jest jedną z wizytówek Irlandii, podobnie jak angielskie Stonehenge. Jest równie tajemnicze, ale starsze o jakiś tysiąc lat. Jedna z najstarszych na świecie i na pewno najstarsza w Irlandii prehistoryczna budowla, starsza też od piramid w Egipcie i greckich Myken. Wzniesiona została około 5000 lat temu, znajduje się pośród pastwisk nad rzeką Boyne w hrabstwie Meath. Newgrange jest do dziś niewyjaśnionym tworem kultury neolitu, ówczesnej wiedzy astronomicznej i pamiątką po czasach, kiedy to co ważne zapisywało się tylko w kamieniu.

 

Newgrange to olbrzymi grobowiec w kształcie kopca usypany z ziemi i torfu. Ma 85 metrów średnicy i 12 wysokości. Wewnątrz niego znajduje się wąski korytarz o długości 19 metrów prowadzący do komory centralnej w kształcie krzyża. Korytarz obniża się, ma kształt wydłużonej litery S, w najwęższym miejscu ma 39 cm szerokości. Ze środka grobowca można zobaczyć niebo jedynie wtedy, kiedy położy się na ziemi.

Wejście do grobowca umieszczone jest w ten sposób, że w najkrótszym dniu w roku, 21 grudnia, wschodzące słońce wpada do środka i oświetla kryjący się w mroku tunel a potem przez jedyne 15 minut w roku rozświetla również wnętrze Newgrange. Zobaczyć mogą to wyłącznie szczęściarze wylosowani na ten dzień, pod warunkiem, że nie będzie chmur o wschodzie słońca. Słońce wpada przez roof box widoczny poniżej, nad wejściem. 

Wiedza astronomiczna, którą posiadali ludzie jedzący rękami, pijący wodę z rzeki i mieszkający w szałasach pozwoliła im zbudować ten kopiec oraz 40 podobnych znajdujących się w tym rejonie. To największe skupisko grobowców korytarzowych na świecie.  

Newgrange jest dziś wymuskane, świeżo skoszone i wzmocnione betonem, zwiedzać je można tylko z przewodnikiem, o ile kupi się w porę bilet. Ludzie, którzy zbudowali kopiec przenieśli się wkrótce potem dalej, nie zostawili żadnej wiadomości. 

Newgrange przez 4 tysiące lat stopniowo zapadało się i równało się z krajobrazem. W XVII wieku pasterz szukający kamieni do wzmocnienia swojego domu odkrył jakąś jaskinię w polu. Dopiero w XX wieku grobowiec został poddany gruntownym badaniom i renowacji. Odbudowano zewnętrzne ściany z olbrzymich kamieni, które przez tysiąclecia zniknęły. Z oryginalnych rzeźbionych ręką człowieka neolitu 38 głazów otaczających kopiec zostało tylko 12.

Kamienie użyte do budowy Newgrange zostały sprowadzone z trzech różnych miejsc, z trzech różnych kierunków oddalonych o dziesiątki mil. Dlaczego akurat tutaj? Kwarcyt, granit i piaskowiec transportowano rzeką Boyne oraz przez lasy, bo w tamtych czasach ta część Irlandii pokryta była lasami... 

Czołowa ściana Newgrange zbudowana jest z kwarcytu, który o wschodzie słońca barwi się na złoty kolor. To, co obecnie w Newgrange można obejrzeć jest wydarte czeluściom zapomnienia wśród traw, brakujące kamienie są dołożone przez OPW, ale mimo to kopiec stoi w tym samym miejscu, co 5000 lat temu i wygląda tak, jak właśnie powinien wyglądać. Wciąż co roku 21 grudnia wpatruje się swoim okiem w niebo na wschodzie w oczekiwaniu na słońce o 8.58 by na 15 minut pochłonąć łapczywie jego promienie.

Wewnątrz grobowca nie można robić zdjęć. O ile zewnętrzne kamienie zostały zabrane przez pasterzy a potem sprowadzone na nowo, to wnętrze Newgrange jest absolutnie nienaruszone. Kamienie o wadze kilkudziesięciu ton wzmocnione gliną i muszelkami z rzeki tworzą imponujący strop kryjący jedną z tajemnic Irlandii. 

Inną tajemnicą jest ten motyw widoczny na powyższym zdjęciu, po lewej stronie. To potrójna spirala, zagadkowy symbol o wielu znaczeniach. Jest również wyryty na olbrzymim kamieniu przed samym wejściem. 

Neolityczne rysunki powtarzają się w różnych częściach naszego globu, są pamiątką po wyobrażeniach ludzi tamtego okresu. Rysunek potrójnej spirali nie pojawia się nigdzie, tylko w Newgrange. Jest wiele interpretacji tego znaku. Najbardziej odpowiada mi byłem-jestem-będę. Najlepiej w Newgrange.

    

Pendragon w Irlandii

Witam wszystkich na moim blogu poświęconym Irlandii, a dokładniej Zielonej Wyspie, na której znajdują się dwie różne krainy: Republika Irlandii i Irlandia Północna. Zawartość tego bloga to efekt kilku lat moich podróży po Wyspie. Zdjęcia są mojego autorstwa, wszystkie z wyjątkiem tych, na których wykorzystanie mam zgodę ich autorów.

Wiele tekstów publikowałem wcześniej na stronie www.pendragon.blog.onet.pl

Zainteresowanych wycieczkami po Irlandii zapraszam na inną moją stronę: Pendragon Tours